ചിത എരിഞ്ഞടങ്ങുംമുമ്പേ
ആളുകള്‍ പിരിഞ്ഞുപോയി
ചിത എരിയുന്നു അനാഥമായി
കുടെപ്പിറപ്പുകള്‍ കുടെ വന്നവര്‍
കുട്ടുനില്‍ക്കാതെ ചിതയൊഴിഞ്ഞു
വാവിട്ടുനിലവിളി അകത്തളത്തില്‍
കൂടെ കരയുന്നു ഉറ്റവര്‍, ഉടയോര്‍
ഇന്നലെ സന്ധ്യക്ക് കുശലം പറഞ്ഞവര്‍
ചരമക്കോളത്തില്‍ ചിരിച്ചുനില്‍ക്കുന്നു
വിശ്വാസം പോരാഞ്ഞ് സംശയം തീര്‍ക്കുന്നു
ഓടിയടുക്കുന്നു ഒരുനോക്കുകാണുവാന്‍
മനസ്സില്‍ പിടയുന്നു മൊഴിഞ്ഞ വാക്കുകള്‍
ആരോ വിധിക്കുന്നു സമയമായെന്ന്
പോകാതെ തരമില്ല, നേരം നോക്കി.
അവസാനമായി ഒരുവാക്കു മൊഴിയാതെ
മറുവാക്ക് കേള്‍ക്കുവാന്‍ ചെവിതരാതെ
വീണിതാ കിടക്കുന്ന മണ്ണിതിന്‍ മാറില്‍
വിരിമാറ് വിരിച്ചു ഉറക്കം നടിച്ചങ്ങനെ
എത്ര വിളിച്ചിട്ടും വിളി കേള്‍ക്കണില്ലാ
ഉണരാത്ത ഉറക്കം ഉറങ്ങിത്തീര്‍ക്കുന്നു
ഉണര്‍ത്തുവാന്‍ വയ്യ അന്ത്യനിദ്രയെ
അടര്‍ത്തിമാറ്റുന്നു സഹശയ്യയില്‍
അടരാതെ പറ്റിപ്പിടിക്കുന്നു മനസ്സില്‍
ആത്മാവ് വിട്ടുപിരിഞ്ഞില്ല കൂടെയായ്
ജീവനായ് തെളിയുന്നു കെടാവിളക്കുപോല്‍
ദുസ്വപ്‌നംപോല്‍ കൊഴിയു്ന്നു നാളുകള്‍
പൂക്കുന്നു സ്മരണയില്‍ ഓര്‍മകള്‍
പിച്ചവയ്ക്കുന്നു ജീവിതം കുരുന്നുപോല്‍
അഗ്നിപര്‍വതംപോല്‍ തപിക്കുന്നു
ഉള്ളിലായ് ദു:ഖം ഖനീഭവിച്ചാവിയായ്
ഒതുക്കണം ഒതുങ്ങണം ഉള്ളിലായ്
ഒരുങ്ങണം പുതുക്കണം പുറമെയായ്
