Thursday, November 21, 2013

പുന:സൃഷ്ടി

മനുഷ്യന്‍ പുതിയതാവുന്നത്
കുളിച്ചുജപിച്ചലകുമ്പോള്‍.
പഴമയുടെ മാറാലപോലെ,
അഴുക്കും അവശതയും.
ജീവിതത്തെ വര്‍ണമാക്കണം-
ഭാവനയുടെ നൂലുകൊണ്ട്
ചിത്രങ്ങള്‍ വരഞ്ഞുതീര്‍ക്കണം.
അറിവില്ലാത്ത അറിവിനെയും
അനുഭവിക്കാത്ത അനുഭൂതിയും
ബുദ്ധിയിലേക്കും ഹൃദയത്തിലേക്കും
ആവാഹിച്ചടുക്കണം അടയ്ക്കണം.
മനുഷ്യനോട് അസൂയതോന്നും
മറ്റുജീവികളുടെ അവസ്ഥകണ്ടാല്‍!
എന്നിട്ടും മനുഷ്യന്‍ എന്തേ ഇങ്ങനെ?
പറവകളെപോലെ ആകാശനീലിമയില്‍
പറന്നുയരാന്‍, ആഴിയുടെ ആഴങ്ങളില്‍
നീന്തിതുടിക്കാന്‍, ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ആരവം
നിമിഷങ്ങളുടെ തീക്കനലുകളില്‍
തപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് മനസ്സാണ്.
സ്ഫുലിംഗങ്ങളുടെ കലവറയാണത്,
നിറചൈതന്യത്തിന്റെ കെടാവിളക്ക്.
പുന:പ്രകാശനവും; പുന:സൃഷ്ടിയും.

No comments:

Post a Comment