എന്തുപറയണം?

എന്തുപറയണം?
എന്തുചെയ്യണം?
ചോദ്യങ്ങളുടെ
ആവര്‍ത്തനം,
നിലവിളിയായി
അലറിയമരുന്നു.

പറയാതിരിക്കുക!
ചെയ്യാതിരിക്കുക!
നിഷ്‌കൃയത്വം ഇരുട്ട്;
പ്രവൃത്തി വെളിച്ചം.

അനന്തമായ മൗനം,
ചിന്ത കനലെരിയും,
ആളലായി കര്‍മ്മവും,
ചാരമായി വാക്കും.
നിശൂന്യം നിരര്‍ത്ഥകം!

നിര്‍ത്താതെ വാക്കുകള്‍-
നിലയ്ക്കാതെ കാലടികള്‍.
സമസ്യയായി ലോകം.
ആരോട് പറയണം?
ആരാണ് കേള്‍ക്കുക?

ഇരുട്ടിന് അഭയം 
വെളിച്ചം ആശ്രയം.
വാക്കിന്റെ ശരണം
കേള്‍വി സാന്ത്വനം.

കേള്‍ക്കാത്ത വാക്ക്,
അനാഥമാം ശവം.
ബധിരമാം കേള്‍വി-
മൂകമാം വാക്ക്.
കേള്‍വി ഓര്‍ക്കുന്നത്
വാക്കിന്റെ മര്‍മ്മരം.

എന്റെ വാക്കും-
നിന്റെ കേള്‍വിയും
കഥ പറഞ്ഞും-
കവിത ചൊല്ലിയും,
ഹൃദയം നിറഞ്ഞൊഴുകും.

വെളിച്ചത്തിനുപിന്നിലെ
കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ട്,
പതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന
മരണംപോലെ.
ചലനം; വിഹ്വലം.
ചേതനമായി ജീവിതം,
നിശ്ചേതനം മരണം.

----1996