Wednesday, September 26, 2012

മഹാകാലം

കണ്ണുനീരിനാല്‍ കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെട്ടവന്‍
പെയ്‌തൊഴിയാത്ത പെരുമഴപോല്‍
കണ്ണൂനീര്‍ ദു:ഖതിരമാലകളാല്‍
ഉയര്‍ന്നും പൊങ്ങിയും അലറിയും.
ഹൃദയറകള്‍ നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞ
കണ്ണീര്‍ചാലുകള്‍ നിപതിക്കും
ഭൂമിയുടെ മാറിടം പൊള്ളിച്ച്
അരുവിയായി കീറിമുറിച്ചും
പുഴയായി തിരിഞ്ഞും പിരിഞ്ഞും
കടലിരമ്പത്തിന്‍ അഗാധത; നിശ്ശബ്ദം
ശാന്തിതേടിയലയും മര്‍ത്ത്യനിവന്‍
സമാധാനം സംതൃപ്തം ജീവിതലക്ഷ്യം
മിഥ്യയാല്‍, നിഴലായി, മരീചികപോല്‍
ഗോളാകൃതം ഭൂമി മറച്ചിടം ഭീതിതം
കാല്പാടുകള്‍ പതിയാത്ത വെള്ളച്ചാലുകള്‍
പതിയുംകാല്പാടുകള്‍ തൂക്കും ജലഅലകള്‍
യാഥാര്‍ത്ഥ്യം തുറന്നുകാട്ടുന്നു
നിഷ്ഫലസ്വപ്‌ന സഞ്ചാരവീഥികള്‍
മൗനത്തെ ഭേദിക്കും ഘനശബ്ദവിചികള്‍
ഭൂമിയോളം ഉടലും - കൈകാലുകള്‍
ചിറകും വാലുമായി ചലിപ്പിച്ചീടിനാല്‍
ബ്രഹ്മാണ്ഡം നീന്തിക്കടക്കാന്‍ ശ്രമിക്കും
മനുഷ്യജന്മങ്ങള്‍ ഒരേ വിചാരവികാരമായി
മുന്നില്‍ ഉയര്‍ന്നുനില്ക്കും മഹാകാലവും.








No comments:

Post a Comment