നിത്യവസന്തം

വസന്തം വന്നുമറഞ്ഞാലും 

മറക്കുമോ മന്ദസ്മിതംതൂകി

പുഷ്പവാടിയില്‍ വിരിഞ്ഞ

പൂക്കള്‍ത്തന്‍ സൗരഭ്യം

ബാല്യം നടന്നുകയറിയ

സമതലവും കുന്നുംമേടും

കുളിര്‍ക്കാറ്റ് പകര്‍ന്ന

പൂമെത്ത പാകിയ

വഴികളില്‍ തങ്ങിയുംതാണ്ടിയും

കൗമാരമോ അതികഠിനമാം

ഉയര്‍ന്നുക്കിടക്കും സാനുക്കള്‍

നിരനിരയായി മലനിരകള്‍

ചിന്തകള്‍ കലുഷവും

ആരോഹണാവരോഹണം

യൗവനം നിത്യവസന്തം

വാടാമലരുകളാല്‍ സമൃദ്ധം

ഭൂമിയോളം ഭാവനയും

ആകാശംപോല്‍ ആഗ്രഹം

സ്വര്‍ഗംകാണും സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ 

കാലുകള്‍ക്ക് ദ്രുതഗതി

ചലനങ്ങള്‍ക്ക് വായുവേഗം

അനുഭൂതികളുടെ തിരയിളക്കം

ലോകം കാല്‍ക്കീഴിലായി

സുഖാനന്ദത്തില്‍ മതിമറന്ന്

പിന്നെയേതോ യാമത്തില്‍

അഗാധതയില്‍ ഞെട്ടിയുണരും

വാര്‍ദ്ധക്യം ദുരിതപൂര്‍ണം

ദൂരവും വഴികളും

ഒരിക്കലും അവസാനമില്ലാതെ

കാലുകള്‍ പിച്ചവച്ചു

തപ്പിയും നപ്പിയും

ഗതകാലമധുരമാം 

സ്മരണകള്‍ അയവിറക്കി

വേദനാജനകം ഈയാത്ര

അവസാനയാത്രയാം

മന്ദഗതി; മരണഗതി

ഗര്‍ത്തങ്ങളും മലനിരകളും

പിന്നിട്ട സമതലമാംഭൂവ്

നിശ്ചലം നിത്യം സ്ഥിതി

സമ്പൂര്‍ണ സുഷുപ്തി

അനന്തമാം അനശ്വരാനുഭൂതി